ประเภทสิ่งประดิษฐ์ : สิ่งประดิษฐ์ด้านหัตถศิลป์ ปี 2563

เศษผ้าหรรษา มีวัตถุประสงค์ คือ 1) เพื่อศึกษากระบวนการพัฒนาและแปรรูป จากเศษผ้าที่เหลือใช้กลับมาใช้ใหม่ ผ่านการออกแบบ รูปแบบต่างๆที่สามารถให้ใช้งานในชีวิตประจำวันได้จริง2) เพื่อประเมินความพึงพอใจผลิตภัณฑ์จากเศษผ้าการสร้างสรรค์ สิ่งประดิษฐ์ เพื่อการใช้งานได้จริง จนเรียกว่า “เศษผ้าหรรษา” 3) เพื่ออออกแบบและพัฒนาชิ้นงานให้ทันสมัยอย่างมีประสิทธิภาพ และเป็นผลิตภัณฑ์ เกิดธุรกิจในเชิงพาณิชย์ ผลจากการนำไปทดลองใช้กับบุคลากร นักเรียน นักศึกษา วิทยาลัยการอาชีพพยัคฆภูมิพิสัย กลุ่มตัวอย่างจำนวน 30 คน พบว่าผู้ตอบแบบสอบถามมีความคิดเห็นเรื่อง เศษผ้าหรรษาด้านต่างๆ ในภาพรวม ดังนี้ ผู้ตอบแบบสอบถามมีความพึงพอใจเกี่ยวกับเศษผ้าหรรษา โดยรวมอยู่ในระดับดี โดยมีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.46 และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานเท่ากับ 0.09 เมื่อพิจารณาเป็นรายข้อพบว่าผู้ตอบแบบสอบถามมีความพึงพอใจในข้อที่ 4 มากที่สุด ด้านประโยชน์ใช้สอยและความพึงพอใจของผู้บริโภค อยู่ในระดับดีมาก โดยมีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.67 ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานเท่ากับ 0.02 รองลงมาคือข้อที่ 1 ด้านการออกแบบ โดยมีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.45 ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานเท่ากับ 0.06 และน้อยที่สุด คือข้อที่ ด้านความสวยงาม โดยมีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.28 ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานเท่ากับ 0.08

อาจารย์ที่ปรึกษา
1. นาง วิไลภรณ์ สมดวงศรี
2. นางสาว พรรณี ลาโพธิ์

ผู้ประดิษฐ์
1. นางสาว ชดลา กะตะศิลา
2. นางสาว ธัญญกานต์ แข็งฉลาด
3. นางสาว สุพรรษา พาจำ

ถ่ายทอดเทคโนโลยี, เสาะหาผู้รับอนุญาตใช้สิทธิ

15 กันยายน 2564

TRL-7 นำผลงานไป ทดลองใช้แล้ว

Directory ประชาสัมพันธ์เท่านั้น

ยังไม่ได้กำหนดราคา

เป็นเจ้าของกรรมสิทธิ์

ไม่ระบุ

สำนักวิจัยและพัฒนาการอาชีวศึกษา

-

29 กันยายน 2564